این میدان‌ها حرف‌های زیادی برای گفتن دارند!
تاریخ انتشار: ۲۹ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۵۶۲۸۰
زیباترین میدان‌های اروپا، تاریخ و فرهنگ غنی این قاره را به تصویر می‌کشند و حرف‌های زیادی برای گفتن دارند.
به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، میدان‌های زیادی در جهان وجود دارند که بهترین مراکز خرید، رستوران‌ها و مغازه‌ها در آنها واقع شده است و هر کدام به دلیل خاصی شهرت یافته‌اند، اما تعداد کمی از آنها، به عنوان زیباترین میدان‌های جهان شناخته می‌شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اگرچه اروپا سرشار از زیبایی، معماری، تاریخ و فرهنگ است، اما شهرهای جذاب این قاره هرگز بدون داشتن میدان‌های باشکوه کامل نخواهد بود. در ادامه شما را با بهترین و زیباترین میدان‌های اروپا آشنا می‌کنیم.
میدان پیازا ناوونا، ایتالیامیدان ناوونا در قلب شهر رم قرار دارد و یکی از معروف‌ترین میدان‌های اروپا به شمار می‌رود که در قرن ۱۵ میلادی بازسازی و ساختار کلی آن حفظ شد. قدمت این میدان به حدود دو هزار سال پیش برمی‌گردد و اکنون از فواره‌ها، ساختمان‌های دوران باروک و هنرمندان خیابانی پر شده است.
میدان پیازا ناوونا که به عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری محبوب در شهر رم شناخته می‌شود، ابتدا یک میدان مسابقه بوده است که اکنون شاهکارهای معماری قدیمی پایتخت ایتالیا را به تصویر می‌کشد. برای ساخت این میدان از بهترین معماران ایتالیایی کمک گرفته شده است و از آنجا که نمایش‌های خیابانی و نمایشگاه‌های مختلفی در آن برگزار می‌شود، همواره گردشگران زیادی از میدان پیازا ناوونا دیدن می‌کنند.
این میدان زیبا که در لیسبون، پایتخت و بزرگ‌ترین شهر پرتغال قرار دارد، به عنوان یکی از معروف‌ترین میدان‌های اروپا شناخته می‌شود. Praça do Comércio که در امتداد اسکله واقع شده است، مملو از ساختمان‌های زیبای قرن هجدهم است که همگی با رنگ زرد تزئین شده‌اند. در دهه ۱۹۸۰ از این میدان به عنوان پارکینگ استفاده می‌شد، اما امروزه، یکی از جاذبه‌های گردشگری لیبسون به شمار می‌رود.
میدان پلازا مایور، اسپانیا
میدان پلازا مایور که در قلب شهر مادرید قرار دارد، به دلیل معماری بی نظیر و تاریخی غنی خود به عنوان یکی از قدیمی‌ترین و زیباترین میدان‌های اروپا شناخته می‌شود. پلازا مایور تنها به اندازه چند بلوک با میدان معروف دیگر اسپانیا به نام Puerta del Sol فاصله دارد.
همواره رویدادهای مختلفی در این میدان اتفاق افتاده و خاستگاه جشن‌ها و اتفاقات و زیادی بوده است که از میان آنها می‌توان به محل اجرای مراسم گاوبازی، محل داد و ستد و بازارچه مواد غذایی اشاره کرد. امروزه مراسم خاصی نظیر کنسرت‌ها و فستیوال‌ها در این میدان هم برگزار می‌شود و رستوران‌های آن معمولاً از گردشگران زیادی پر شده است.
ترافالگار، یکی دیگر از میدان‌های زیبای اروپا و قلب تپنده شهر لندن است. تماشای مجسمه‌هایی که در اطراف میدان وجود دارد، گردشگران را با تاریخ لندن آشنا می‌کند. همچنین کلیسای قدیمی که در شمال شرقی میدان قرار دارد، یکی از معروف‌ترین کلیساهای لندن به شمار می‌رود. در اطراف این میدان بناها و آثار تاریخی معروفی به‌چشم می‌خورد و مجموعه‌ای از نقاشی‌های به یادماندنی شش قرن مختلف را می‌توان در گالری ملی آن مشاهده کرد.
میدان ترینیتی با معماری زیبا و مناظر خیره کننده رودخانه دانوب، یکی از بهترین میدان‌های اروپا به شمار می‌رود. این میدان که در قلب بوداپست قرار دارد، یکی از مکان‌هایی است که هر گردشگری را به شگفتی وامی‌دارد. همچنین مشهورترین کلیسای بوداپست که به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شده است، در میدان ترینیتی قرار دارد و بناهای تاریخی زیادی در آن یافت می‌شود که بازدیدکنندگان زیادی را به سوی خود جذب می‌کند.
میدان پر جنب و جوش مارین پلاتز از سال ۱۱۵۸، میدان اصلی شهر مونیخ بوده است. این میدان که در گذشته به عنوان مکانی برای برپایی جشن‌ها و مسابقات مختلف استفاده می‌شد، یکی از جاذبه‌های مشهور آلمان به شمار می‌رود. همچنین بسیاری از کلیساها، ساختمان‌های قدیمی و بناهای زیبای شهر از این میدان قابل مشاهده است.
میدان سن مارکو، ایتالیا
میدان سن مارکو که قلب و روح شهر ونیز است، توسط آثار معماری و بناهای تاریخی زیبا احاطه شده است. سن مارکو، یک مرکز محبوب برای مردم محلی و گردشگران است و یکی از زیباترین میدان‌های جهان محسوب می‌شود. این میدان، کلیسای جامع ونیز را در خود جای داده و از سه طرف با ساختمان‌های زیبا احاطه شده است. برج ساعت به عنوان یکی از نمادهای این میدان شناخته می‌شود و موزه کورر (Museo Correr)، معماری، نقاشی و تاریخ ونیز را به‌تصویر می‌کشد.
میدان قدیمی شهر پراگ که تاریخ آن به قرن دوازدهم بازمی گردد، نمایشی باشکوه از معماری قرون وسطایی است. در واقع ساختمان‌های این میدان به شکلی که قرن‌ها پیش ساخته شده، باقی مانده است. جاذبه‌های زیادی مانند ساعت نجوم، برج تالار شهر و کلیسای جامع تین و خانه‌های رنگارنگ با معماری‌های بی‌نظیر، چشم بازدیدکنندگان را به سوی خود جذب می‌کند. اکنون قرن‌ها است که ساعت نجومی میدان قدیمی شهر پراگ، بدون کوچک‌ترین اشتباه، به غیر از زمان، وضعیت ماه، موقعیت خورشید و دوره‌های نجومی را نشان می‌دهد.
منبع: ایمنا
کلیدواژه: شهرهای جهان زیباترین شهرهای جهان مکان های دیدنی دیدنی های جهان گردشگری جاذبه های گردشگری بناهای تاریخی بناهای دیدنی میدان های شهری ميادين شهري بهترین شهرهای گردشگری اروپا شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق ترین میدان های اروپا زیباترین میدان عنوان یکی شمار می رود شناخته می شود
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۵۶۲۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پانوپتیکون و کاربرد آن در شهرسازی مدرن چیست؟
پانوپتیکون (سراسربین) نوعی معماری است که در ابتدا برای طراحی زندان‌ها و با هدف بهبود رفتار زندانیان با تفکر «همیشه تحت‌نظر بودن» معرفی شد. این رویکرد امروزه در قالب نظارت بر جوامع برای بهبود امنیت و سلامت، همچنین افزایش شفافیت عملکرد مقامات مورد استفاده قرار دارد.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، پانوپتیکون، نوعی معماری زندان محسوب می‌شود که در طول زمان تحت ایده‌ها و استفاده‌های جدید از مفهوم پیشگیری از خطاهای انسانی تکامل پیدا کرده است. این معماری در اصل روشی برای ایجاد ساختمان‌هایی است که به افراد داخل این حس را می‌دهد که قابل مشاهده هستند، بدون اینکه چگونگی آن را بدانند. پانوپتیکون نوعی ساختار زندان است که قدمت آن به قرن هجدهم بازمی‌گردد و در آن نگهبانان امنیتی زندانیان را از یک برج مرکزی تحت نظر قرار می‌دادند، بدون اینکه زندانیان بدانند این عمل چگونه انجام می‌گیرد.
تئوری پانوپتیکون معتقد است که افراد زمانی می‌توانند کنترل شوند که خود را تحت نظارت دائمی می‌بینند، حتی اگر کسی نظاره‌گر نباشد. این تئوری از تأثیر تحت نظر قرار داشتن توسط یک برج نگهبانی مرکزی در یک زندان ناشی شده است که همه زندانیان حتی در صورت حضور نداشتن نگهبان با دیده نشدن وی، می‌توانند آن را ببینند. از آنجا که زندانیان برج را می‌بینند، به این فرض که تحت نظر هستند بهترین رفتار خود را دارند. قلب واقعی ایده پانوپتیکون این است که فعالیت‌های خاصی وجود دارد که با نظارت، بهتر انجام می‌شوند.
تاریخچه و استفاده از پانوپتیکونپانوپتیکون در اصل ایده ساموئل بنتام برای کارخانه‌های قرن هجدهم بود، اما برادرش جرمی بنتام پتانسیل آن را برای ساخت زندان درک کرد و به این ترتیب ده‌ها زندان با استفاده از این مفهوم ساخته شد. این معماری برای قرن‌ها به‌طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت، زیرا امکان نظارت بر تعداد قابل‌توجهی از زندانیان را با حداقل تعداد نگهبان فراهم می‌کرد. هدف از این طرح ایجاد احساس حضور «دانایی» نامرئی بود که جوامع انضباطی آن را پذیرفتند.
این مفهوم فیلسوف میشل فوکو را در سال ۱۹۷۵ مجذوب خود کرد، زیرا پانوپتیکون زندانیان را مجبور می‌کرد بهتر رفتار کنند و به کمک آن «تحمیل هر رفتاری بر هر کثرت انسانی» آسان بود. به عبارت دیگر القای یک رفتار از طریق فرم بنا امکان‌پذیر بود.
وی پانوپتیکون را به‌عنوان راهی برای نشان دادن تمایل جوامع انضباطی برای تحت تاثیر قرار دادن شهروندان خود استفاده کرد، زیرا همان‌طور که زندانی از ترس مجازات، رفتار خود را کنترل می‌کند، شهروندان نیز از ترس جریمه درست رفتار خواهند کرد.
پانوپتیکون در دنیای دیزنیپارک موضوعی دنیای دیزنی در آمریکا نمونه‌ای از بهره‌گیری شرکت‌های مدرن از معماری پلیسی پانوپتیکون و توسعه این رشته شهرسازی بود، با این حال مفهوم آن از نگهبانانی که به‌زور زندانیان را ملزم به درست رفتار کردن می‌کنند، به نگهبانانی تغییر کرد که مراجعه‌کنندگان را به هیچ اقدامی مجبور نمی‌کنند، اما از درگیری یا استفاده نادرست از فضا جلوگیری به عمل می‌آورند. این مفهوم امروزه در شهرهای سراسر جهان استفاده می‌شود که افسران مجری قانون با پای پیاده یا دوچرخه به گشت‌زنی در شهرها می‌پردازند و حضور صرف آنها منطقه را امن‌تر می‌کند. دادن این فرصت برای اطلاع‌رسانی شهروندان به مقامات از تخلف شخص دیگری نیز مؤثر است.
طراحی پانوپتیکون در سال ۲۰۲۰ برای کنترل همه‌گیری کووید -۱۹ نیز مورد استفاده قرار گرفت. پلیس یکی از نقش‌های کلیدی همه سیستم‌های بهداشت عمومی است و در طول همه‌گیری ویروس کرونا از طریق دستگاه‌هایی مانند نظارت دیجیتال، سازمان‌های مجری قانون و حتی پلیس غیررسمی از میان ساکنان جوامع به کنترل بیماری پرداخت.
پلیس غیررسمی در اصل نوعی پانوپتیکون محسوب می‌شود که مفهوم آن در سال ۱۹۶۱ با انتشار کتاب «مرگ و زندگی شهرهای بزرگ آمریکا» گسترش پیدا کرد که بر اهمیت پلیس غیررسمی در خیابان‌ها، پیاده‌روها و پارک‌ها، همچنین بر رابطه مثبت بین این نوع پلیس و امنیت شهری تأکید می‌کرد.
در یکی از مثال‌های واقعی کتاب، مردی در تلاش بود تا کودکی را از خیابان برباید که جمعیت کوچکی متشکل از ساکنان و صاحبان فروشگاه‌های آن منطقه مانع او شدند. اما لحظاتی بعد معلوم شد که این مرد پدر او بوده است، اما این نوع پلیس غیررسمی از آدم‌ربایی احتمالی جلوگیری کرد. در این نمونه، در واقع مجموع انسان‌ها و محیط طراحی‌شده پارک، یک فظای نظارتی غیر معمول را فراهم آورد که مانع از بروز یک جرم شد. فضای باز و محیط خانواده‌دوست پارک که فقط برای حضور کودکان و والدین طراحی شده بود و نه برای حضور افراد بی‌هدف، همگی به ساختار ضددزدی کمک کرد.
فضای خانواده‌دوست، منظور ترکیب وسایل بازی و میز وصندلی‌های چندنفری برای حضور والدین بود. گاهش زمین‌های بازی فقط شامل سرسره و تاب و سایر وسایل بازی می‌شود و والدین باید تنها نظاره‌گر کودکان باشند، در این شرایط ممکن است در اثر یک غفلت اتفاق ناخوشایندی رخ دهد. در بعضی از پارک‌ها نیز زمین بازی کودکان در کنار فضاهای باز بی‌سروته قرار گرفته که ممکن است پتانسیل حضور افراد متجاوز را به راحتی فراهم بیاورد و به همین دلیل نوع ساختار یک پارک که حالت نظارتی داشته باشد، به‌راحتی می‌تواند مانع از وقوع جرم باشد.
پانوپتیکون در عصر نظارت دیجیتالپانوپتیکون به‌عنوان یک اثر معماری به یک نگهبان اجازه می‌دهد تا ساکنان را بدون اینکه ساکنان بدانند تحت نظر هستند یا نه مشاهده کند و در نیمه دوم قرن بیستم به‌عنوان راهی برای ردیابی گرایش‌های نظارتی جوامع انضباطی مطرح شد. ساختار اصلی این معماری یک برج مرکزی بود که توسط چندین سلول احاطه شده است. این برج دیده‌بانی از بسیاری جهات الگویی برای دوربین‌هایی است که به ساختمان‌ها متصل شده‌اند؛ دستگاه‌هایی که از روی عمد قابل مشاهده هستند و چشمان نظارت‌گر انسان‌ها را از دید پنهان می‌کنند. این نظارت امروزه در سطحی وسیع و در قالب اینترنت اشیا نیز صورت می‌گیرد.
بخش زیادی از زندگی بشر امروز در دنیای آنلاین می‌گذرد که در آن داده‌های زیادی بدون مالکیت فیزیکی و احساس صریح قرار گرفتن در معرض دید، به اشتراک گذاشته می‌شود. با این حال داده‌ها نه‌تنها توسط دولت‌ها، بلکه توسط شرکت‌هایی تحت‌نظارت هستند که مبالغ هنگفتی روی آنها سرمایه‌گذاری می‌کنند.
اتصال متقابل بین اشیا در خانه‌ها، اتومبیل‌ها و شهرها که عموماً به آن اینترنت اشیا گفته می‌شود، نظارت دیجیتال را به‌طور اساسی تغییر خواهد داد. در اصل ممکن است یک برج مرکزی وجود نداشته باشد، اما حسگرهای ارتباطی در نزدیک‌ترین اشیا به بشر وجود خواهد داشت. با ظهور سیستم‌های شبکه‌ای گسترده‌تر، همه چیز از ماشین لباسشویی گرفته تا اسباب‌بازی‌ها به‌زودی قادر به برقراری ارتباط خواهند بود و حجم وسیعی از داده‌ها را در زندگی ایجاد می‌کنند و این سیستم‌های نظارتی مرکزی هستند که باید در نقش پانوپتیکون امنیت تبادل اطلاعات را تامین کنند.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت